

Otoño y Primavera de Giuseppe Arcimboldo
Está caendo a folla i en min nace a primaveira.
¿Quen entenderá este mar vello?
¿Como digo onte sendo hoxe?
¡Como farto a miña verba do nacer que xa pasou!
¡Como reino nas migallas onde medrei un bon día!
¿Como piso forte sendo branda?
¿Como digo si si non está escoitando?
¿Quen entenderá este mar vello?
Medro, medro e non sei onde parar.
Presa xa e ceguiña no cume,
lévame,
lévame ó chan a verba.
Queda hoxe o chan soio
muxindo a pegada do tempo.
Mesturadas terras penetran, peneiran fariña,
fariña que non fai masa.
Rebélanse as ondas ós mares,
os ríos afogan a pradeira seca,
os camiños non se atopan.
¿Quen entenderá este mar vello?
É outono i en min nace primaveira.
¿Quen o entenderá?
María Mariño ( Letras Galegas 2007)
Nos sendeiros de María Mariño
Cuando un poema te persigue, lo encuentras en el fondo de tu bolso, debajo de la almohada, pintado en los azulejos del baño, lo ves por todas partes.
Tienes que decirle que no te siga mas.
No me sigas.
Quédate ahí.
No hay comentarios:
Publicar un comentario